รักบ้าบอ

ข้อมูลเบื้องต้น

 ผมได้รู้จักกับผู้หญิงคนหนึ่งเธอเป็นเพื่อนของผมอยู่ห้องเดียวกันตั้งแต่ม.4จนถึงม.6ตอนแรกไม่ได้คิดอะไรแต่พอนานไป...ใจมันก็เริ่มเปลี่ยนไป

เนื้อเรื่อง

ตอนนี้ผมป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยอยู่ปี1อายุ19ปี หน้าตาก็งั้นๆไม่ได้หน้าตาดีแต่ก็เดินออกนอกบ้านได้ไม่อายใครล่ะวะ
ผมได้หลงรักผู้หญิงคนนึงเข้าแต่จุดเริ่มต้นที่ทำให้ผมเริ่มหลงรักเธอนั้นมันไม่ใช่เฟิร์สเลิฟ เห็นหน้ากันครั้งแรก สบตากัน แล้วหลงรักอะไรทำนองนั้นมันมีที่มาที่ค่องข้างซับซ้อนที่เดียว เรื่องมันมีอยู่ว่า...

       ตอนผมเรียนอยู่ชั้นม.4 เป็นครั้งแรกที่ผมได้เจอเธอแต่ผมก็ไม่ได้คิดอะไรกับเธอเท่าไหร่เห็นเป็นแค่เพื่อนร่วมห้องคนนึง ทุกคนก็รู้ว่าชีวิตตอน ม.4คือช่วงที่ได้เริ่มมีเพื่อนใหม่อยู่ในช่วงเวลาปรับตัว แต่เวลาที่ผมปรับตัวเข้ากับเพื่อนๆจนเรียกได้ว่าสนิทนั้นนั้นก็ปาเข้าไปเป็นปีแล้ว บางคนอาจจะคิดว่า (ทำไมมันใช้เวลานานจังวะกะอีแค่ปรับตัวเข้ากับเพื่อนมันจะยากอะไรขนาดนั้นวะ) ผมก็คิดงั้นผมเป็นคนที่เข้ากับใครยากมากแต่ถ้าได้สนิทแล้วก็ไปไหนไปกัน  ตอนม.4นั้นชีวิตวัยเรียนเรียบง่ายดำเนินไปอย่างน่าเบื่อ พอเริ่มมีเพื่อน เพื่อนก็หนีไปเรียน รด.กันหมดทั้งห้อง มีแต่ผมกับตุ๊ดอีกคนหนึ่งซึ่งทุกคนก็รู้ว่าสปีชี่มันไม่ตรงกันก้อคุยกันลำบาก ผมใช้เวลาพักเที่ยงขลุกตัวอยู่ในห้องสมุด อ่านหนังสือเล่นเน็ตและกลับมาเรียน หนึ่งปีนั้นผ่านไปอย่างหน้าเบื่อและไร้ความหมาย
       พอผมขึ้นชั้น ม.5 เพื่อนผมคนหนึ่งที่เรียน รด.ก้อลาออกจากรด. (ไอคนนี้แหละครับที่ทำให้เกิดเรื่องทั้งหมด) มันได้กลายเป็นเพื่อนสนิทติดท็อป 10 ของผม มันชื่อว่า"แมน"ครับ ไอแมนเพื่อนผมมันเป็นคนบ้าๆบอๆเหมือนผมนี่แหละครับ ผมเข้ากะมันได้ดีมากทีเดียว สนิทกันจนคุยกันได้ทุกเรื่อง เรื่องเกิดขึ้นจากไอแมนเพื่อนผมนี่แหละ วันนั้นถ้าผมจำไม่ผิดเป็นช่วงพักเที่ยง ผมนั่งอยู่ที่เกวียนไม้หลังตึก3กับตึก4ซึ่งเป็นที่ประจำของพวกเรา  วันนั้นมันวิ่งเข้ามาหน้าระรื่น  มันบอกว่า
"เหยดดดด!! ไอ_! กูเจอผู้หญิงคนนึงว่ะแมร่งโคตะระสวยเลยว่ะเห็นเค้าเดินอยู่กับพวกห้องหนึ่งอ่ะ"
น้ำเสียงของมันฟังดูมันตื่นเต้นมากไอคนที่มันพูดคงจะสวยน่าดู
"...อะไรของมึงวะ"
แต่อันเนื่องมาจากคำพูดนี้ผมได้ยินมาจากปากมันมาแล้วไม่ต่ำกว่าแสนครั้ง!จึงรู้สึก=~="
"มึงพูดอย่างนี้มากี่รอบแล้วเนี่ย"
"เฮ้ย~!มึงเชื่อกูคนนี้กูชอบจริงๆโคดโดนอ่ะ"
"


วันนี้แค่นี้ก่อนนะครับวันหลังมาต่อ